|
|
|
| Ο Πυθαγόρας (5ο αι. π.Χ.), ανακαλύπτοντας τον άρρητο «χρυσό» αριθμό Φ, (Φ=1.61803398874989757520…) με αντιστοιχία στον λόγο της Χρυσής Τομής, γέννησε την «θεία αναλογία», με άμεση σχέση μεταξύ κάλλους, αρμονίας και μέτρου. Ο αριθμός Φ αντιπροσωπεύει τα μαθηματικά της ομορφιάς, την υλοποίηση της αφηρημένης ιδέας του κάλλους από τον κόσμο των ιδεών, στον κόσμο των μορφών & των σχημάτων, και την θεία αρμονία στον χώρο της γεωμετρίας. Η αρμονία έχει να κάνει με το εξωτερικό κάλλος, με το εσωτερικό (την ψυχή, την καθαρή καρδιά) και με την διάκριση και το μέτρο (την σωστή αναλογία λόγων & πράξεων). «Μηδέν άγαν» Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, «Μετρω χρώ» Πιττακός ο Μυτιληναίος, και «Έντεχνον δε το την μέσην εν άπασι τέμνειν» Πλούταρχος. Με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών, που συνδυάζει την κοσμική αρμονία με τη μουσική αρμονία, ο μεγάλος φιλόσοφος Πυθαγόρας επιχείρησε να εξηγήσει τη θέση και την κίνηση των πλανητών στον ουράνιο θόλο. Χρησιμοποιώντας μουσικούς όρους, δηλαδή εύφωνα μουσικά διαστήματα, καθόρισε υπό μορφήν κλίμακας τις μεσοπλανητικές αποστάσεις. 1. Η Γέννηση της Μουσικής  Μέσα από το μέτρο, τον παλμό και τον ρυθμό (ομαδοποίηση συγκεκριμένου αριθμού παλμών), γεννιέται η μουσική. Οι Έλληνες ήταν εξοικειωμένοι με την ιδέα ότι η μουσική καταπραΰνει, χαροποιεί, πλάθει ήθος και θεραπεύει. Η επίδραση που ασκούσε η μουσική στις ανθρώπινες ψυχές, ήταν πασιφανής για εκείνους, καθώς και η στενή συγγένεια που είχε με τους νόμους που διέπουν το σύμπαν.Αναφορικά με τον Πυθαγόρα και τους Πυθαγόρειους (5ο αι. π.Χ.), η σειρά των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος σχετίζονται με την θεωρία της Αρμονίας των Σφαιρών. Η θεωρία εκφράζει πως κάθε περιστρεφόμενο ουράνιο σώμα παράγει έναν συγκεκριμένο ήχο/νότα. Έτσι, η Σελήνη ταυτίζεται με το γνωστό σε εμάς ρε, ο Ερμής με το ντο, η Αφροδίτη με το σι, ο Ήλιος με το λα, ο Άρης με το σολ, ο Δίας με το φα και ο Κρόνος με το μι. Ο αριθμός 7 παριστάνει τους επτά γνωστούς πλανήτες, Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία, Κρόνο, Σελήνη, Ήλιο. Συγχρόνως, εκφράζει το νόμο της εξελίξεως. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν τον αριθμό 7, αριθμό Παρθένο, «ηγεμόνα και άρχοντα άπαντων». Συνδέεται με τα επταήμερα των φάσεων της Σελήνης, και τα επτά διαστήματα της Πυθαγόρειας Μουσικής Κλίμακας. Ο αριθμός 7 είναι η ίδια η αρμονία του Κόσμου. Αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση των κύκλων. Οι θεμελιώδεις αυτές φυσικές, μαθηματικές, μουσικές και αστροφυσικές γνώσεις, όπως η «Αρμονία των Σφαιρών» και ο «Νόμος των Οκτάβων» του Πυθαγόρα, καθιέρωσαν τη μουσική ως ακριβή επιστήμη με μαθηματική εξήγηση και υπόβαθρο. Η «τετρακτύς» ως βάση της πυθαγόρειας διδασκαλίας, πρέσβευε ότι οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική, γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων. Οι συμφωνίες των ήχων που παράγουν αρμονικό αποτέλεσμα έχουν μορφή απλών αριθμητικών σχέσεων: 2/1 (οκτάβα), 3/2 (πέμπτη), 4/3 (τετάρτη). Επομένως κατά τους Πυθαγορείους το μυστικό της μουσικής και της κοσμικής αρμονίας κρύβεται στις σχέσεις των τεσσάρων πρώτων φυσικών αριθμών (1, 2, 3, 4). Οι πρώτες εφαρμογές τις Ηχοθεραπείας από την Αρχαιότητα Ο Ολύμπιος θεός Απόλλωνας, αναγνωρίστηκε ως θεός της Μουσικής και της Ιατρικής και σχεδόν όλοι οι πολιτισμοί από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας, χρησιμοποιούν τον ήχο και τους κραδασμούς για τη θεραπεία πολλών παθολογικών και ψυχολογικών παθήσεων. Ο ήρωας - ιατρός Ασκληπιός, στον αρχαιοελληνικό κόσμο συνδέεται με την διαδικασία της θεραπείας. Θεράπευε ψυχικές διαταραχές με τραγούδια, ρυθμό και τόνο. Οι φιλόσοφοι Πλάτων και Αριστοτέλης ισχυρίστηκαν ότι η μουσική επηρέαζε την ψυχή και τα συναισθήματα. Ο Πλάτων αναφέρει πως η αστρονομία και η μουσική είναι αδελφές επιστήμες. Ο Ιπποκράτης επίσης έπαιζε μουσική για τους ασθενείς του, ως μέρος της ολιστικής του προσέγγισης στη θεραπεία του ατόμου. Ο μύστης Πυθαγόρας, τον 6ο αιώνα π.Χ., ίδρυσε μία σχολή διδασκαλίας θεραπειών μέσω του ήχου και της μουσικής. Εφάρμοσε θεραπείες διαφόρων παθήσεων, χρησιμοποιώντας διαφορετικά μουσικά όργανα (π.χ. τη Λύρα προσθέτοντας την 8η χορδή στη λύρα του Terpander, το φλάουτο και άλλα). Η Φωνή (συχνά απαγγέλλοντας ποιήματα ή συγκεκριμένες λέξεις), τα διάστημα (δημιουργώντας κενά σιωπής δίνοντας έτσι ρυθμό), οι αυξομειώσεις των τόνων και της έντασης, χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία ψυχασθενειών, ασθενειών του πνεύματος και του σώματος. Ο Πυθαγόρας τα χαρακτήρισε ως «μουσικό φάρμακο». Στην Αρχαία Αίγυπτο, η μουσική θεραπεία εφαρμοζόταν σε ναούς. Στους Βιβλικούς χρόνους, χρησιμοποιούσαν τα όργανα για να εξαφανίζουν τα κακά πνεύματα από τις ανθρώπινες ψυχές. Η κουλτούρα των Αμερικανών ιθαγενών μέχρι σήμερα, χρησιμοποιεί το τραγούδι και τον χορό για να θεραπεύσει ασθενείς. Γύρω από τη μουσική, το τραγούδι και τον χορό, συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν, να αλλάξουν τον καιρό, να ξυπνήσουν τα πνεύματα της φύσης, να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη ή τη θλίψη τους και ως γενική δύναμη στη ζωή τους.
Στο τώρα
ARMONΙASIS Αρμονικές Ενεργοποιήσεις. |
